ชีวิตหนึ่งวันของคนขี้เหงา เริ่มต้นได้น่าเศร้าๆ อย่างเคย
ก็เหมือนเมื่อวานไม่ดีขึ้นเลย ไม่รู้ทำไมไม่ชินสักที
ไม่มีคนจับมือดูหนัง ไม่มีเพื่อนเวลาฟังเพลง
ไปที่ไหนได้แต่เคว้ง กอดตัวเองผ่านวันอย่างเลื่อนลอย
ก็คนตัวคนเดียวมันไม่มีที่เกี่ยวหัวใจ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูว่างเปล่า
จะมีใครบ้างไหม ไม่รังเกียจอ้อมกอดเหงาๆ มาเป็นลมใจเบาๆ
มาเป็นเงาข้างกายให้กัน...ให้ฉันไม่ตัวคนเดียว
อีกสักกี่วันที่มันต้องทน แล้งๆ ลมๆ ลำพังอย่างนี้
คนนั้นอยู่ไหน เหม่อมองไม่มีทุกที่และทุกนาทีอ้างว้าง
ไม่มีคนจับมือดูหนัง ไม่มีเพื่อนเวลาฟังเพลง
ไปที่ไหนได้แต่เคว้ง กอดตัวเองผ่านวันอย่างเลื่อนลอย
ก็คนตัวคนเดียวมันไม่มีที่เกี่ยวหัวใจ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูว่างเปล่า
จะมีใครบ้างไหม ไม่รังเกียจอ้อมกอดเหงาๆ มาเป็นลมใจเบาๆ
มาเป็นเงาข้างกายให้กัน...ให้ฉันไม่ตัวคนเดียว
ก็คนตัวคนเดียวมันไม่มีที่เกี่ยวหัวใจ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูว่างเปล่า
จะมีใครบ้างไหม ไม่รังเกียจอ้อมกอดเหงาๆ มาเป็นลมใจเบาๆ
มาเป็นเงาข้างกายให้กัน...ให้ฉันไม่ตัวคนเดียว